Een maand in Tanzania!
Blijf op de hoogte en volg Elvira
30 Maart 2014 | Tanzania, Iringa
Na afgelopen zaterdag een uur besteed te hebben in iringanet (internetcafe) om m'n blog te schrijven, ging er iets mis met uploaden en was ik alles kwijt... Niet leuk om het netjes te houden.. ;). Dus hierbij poging twee. Of het net zo fantastisch wordt als die ander weet ik niet haha ;)!
Inmiddels ben ik al een maand van huis en heb ik er een nieuw thuis bijgekregen. Ilula en isele (onderdeel van ilula) worden steeds meer vertrouwd, kindjes roepen niet meer alleen mzungu maar ook steeds vaker ovia (elvira is niet te doen hier haha). En van ovia maken ze vaak kofia, wat hier hoed betekent haha. Zelfs kindjes die we les geven op de primary school kennen onze naam en dat na 3 keer elkaar gezien te hebben
De terugweg met de daladala gister vanuit iringa was hels. En we zijn nu best wat gewend, maar dit was niet grappig meer. We hadden erg het gevoel dat het een ritje wazungu (blanken) pesten was en er zat een verslaafde man in die erg vervelend deed. Tegenover deze negatieve ervaring staan gelukkig veel meer positieve ervaringen en herinneringen. M'n frustratie heb ik dan ook in de daladala achter gelaten (sas je bent nu vast trots op me haha, zen).
De afgelopen weken hebben we weer veel dingen meegemaakt en gedaan. Waaronder de dingen die ik eerder al een keertje aan jullie heb verteld. Maar ook nieuwe dingen!
Zo zijn we begonnen met lesgeven op de primaryschool. We geven daar engelse les aan kindjes van 7 jaar. Op dinsdag 40 minuten (is hier een lesuur) en op vrijdag 80. Op dinsdag begonnen we met groeten en voorstellen, vooral ook om te kijken hoe hun niveau was. ZE vonden het best wel lastig en ze hebben geen schriftjes dus aantekeningen maken is er niet bij. Daarna hebben we het alphabet gedaan en dat ging heel goed. Ook waren we getuige van de 'punishment' de docent staat voor een rijtje met kinderen en zij worden na elkaar met een soort zweep-achtige stok op hun handjes geslagen. Aan hun gezichten en ontwijkpogingen te zien deed het erg pijn. Tijdens de les kwam er ook een kindje binnenlopen waarbij ik moeite moest doen om m'n mond niet Open te laten vallen. Het arme mannetje had een heel opgezwollen oog en was bond en blauw aan een kant van z'n gezicht. Dit was niet van een valpartij.. We weten het natuurlijk niet zeker maar denken dat hij thuis wordt geslagen. Een veilig thuis is voor mij zo zelfsprekend als een zon die elke dag op komt. Hier is dat absoluut niet zo. Het liefst zou ik ouders willen voorlichten over straffen en dat het niet op deze manier hoeft..maar ze zien me al aankomen de mzungu..
De les op vrijdag ging iets minder soepel omdat 80 minuten echt te lang voor ze is. We hebben heel erg ons best gedaan om ze rustig te krijgen, maar uiteindelijk hebben wij ook punishment uitgedeeld. Hoewel ik denk dat ze er hier niet echt van onder de indruk zijn om met hun neus naar de muur te staan haha. Typisch was ook wel dat ze bij de letter d na het woord dog met detention kwamen.. Pole Sana (arme ziel).
De afgelopen week zijn we ook begonnen met ons onderzoek voor de UvA. We testen docenten op de high school om zo te kijken of er cultuurverschillen zijn in het uiten van emoties. Ondanks dat het niveau Engels op de high school hoger is dan gemiddeld blijkt het toch lastiger dan gedacht. In plaats van 20 a 30 minuten per persoon doen we er per deelnemer minimaal een uur over!! Hoe we die 40 deelnemers bij elkaar gaan krijgen is nog een beetje een raadsel. Er is op scholen vaak geen elektriciteit dus de camera kan maar twee proefpersonen opnemen en dan is het klaar. Een retourtje high school is bijna een uur lopen, dus reken maar uit.. TIA!
Vorig weekend zijn we op safari geweest met nog een andere vrijwilliger uit Nederland. We vertrokken vroeg in de ochtend en het was nog pikkedonker. Na ongeveer 10 minuten reden we een hond dood. Gelukkig zat ik achterin en zag ik het niet zo goed, Eline daarentegen had een 'betere' plek en kom alles zien. Goed begin van de reis! Eenmaal in het park (het park is niet omheind) stonden er drie mannen met een lekke band langs de weg. Behulpzaam als de tanzanianen hier zijn stapte onze chauffeur uit om te helpen. Kon ik mooi even gebruik maken van de toiletbushes! Ik kreeg nog wel het advies mee om op te passen voor de slangen..niet heel ontspannen plassen kan ik je vertellen! Een half uurtje later konden we weer verder gelukkig, tot dat we niet heel veel later zelf een lekke band hadden! Gelukkig reden de mannen achter ons dus nu was het hun tijd om ons te helpen. Omdat ons reservewiel ook lek was kropen we bij de anderen in de auto die ons verder brachten naar de lodge. Ineens was die behulpzaamheid wel heel fijn en ook het daladala gevoel inclusief afrikaanse zweetlucht ontbrak niet. Na de entree werden we gelijk al begroet door olifanten, giraffes en impala's en de game drive was nog niet eens begonnen! We hebben de eerste dag een onwijs mooie en spannende game drive gehad, waarbij we zelfs leeuwen hebben gezien. Best bijzonder want die kom je niet zo vaak tegen in het regenseizoen. Het gras is Dan namelijk heel hoog waardoor ze lastig te zien zijn. Ik spotte de eerste leeuw, maar de chauffeur dacht dat het een olifant was. Eenmaal dichterbij hoorde we het harde gebrul van de leeuw al, zijn m'n lenzen toch beter dan gedacht! We reden er dicht naartoe en zagen dat hij net had gevochten want hij had een wond op z'n hoofd. Hij brulde om z'n roedel bij elkaar te krijgen. Onwijs gaaf om te zien maar ook heel spannend. De adrenaline gierde door m'n lijf! Het blijven wilde beesten en toen hij op de auto af kwam lopen (soort grote golfcar) suggereerde ik dat het misschien tijd was om te gaan. De chauffeur zei dat hij ons niet zou aanvallen dus dat we konden blijven. Maar eerder zag hij een leeuw aan voor een olifant dus ik was er niet van overtuigd. Na een paar keer diep ademhalen was ik rustig en kon het genieten beginnen! Die dag hebben we nog een hele groep leeuwen gezien incl welpjes . Als ze spelen zijn het echt net huiskatten. Onze lodge bevond zich aan de ruaha rivier. Het deel van de rivier wordt ook wel de hippopool genoemd, vanwege de vele nijlpaarden die er verblijven. Het stukje gras naast onze lodge heet de hippohighway omdat het in de zomer echt een komen en gaan is van nijlpaarden. Zodoende mag je na zonsondergang ook niet meer zelf de lodge uit. De masai haalt je bij de lodge op en brengt je naar het diner. Hij controleert met een grote zaklamp ee omgeving en heeft een speer voor als het fout gaat (een speer.. You're kidding right?). Gelukkig hebben we alleen nijlpaarden in de rivier gezien en op het moment dat de lodge bezoek had van een nijlpaard zaten we in de ontbijt zaal. Het was een onwijs gaaf weekend! Een ervaring die ik en mijn camera niet snel zullen vergeten, m'n kaartje van 16gb is namelijk bijna vol!
Vandaag (zondag) zijn we begonnen met de voorbereidingen van de dutchday die we volgende week in ons laatste weekend willen houden. Een soort Koninginnedag voor de meiden uit het iop huis (en stiekem natuurlijk ook een beetje voor onszelf want we missen jullie best hoor ;)).
Ik heb weer veel zin in komende week, ik hoop jullie ook! Volgens mij hebben jullie niks te klagen met dat heerlijke zonnetje!
Geniet er van!
Dikke kus El
Inmiddels ben ik al een maand van huis en heb ik er een nieuw thuis bijgekregen. Ilula en isele (onderdeel van ilula) worden steeds meer vertrouwd, kindjes roepen niet meer alleen mzungu maar ook steeds vaker ovia (elvira is niet te doen hier haha). En van ovia maken ze vaak kofia, wat hier hoed betekent haha. Zelfs kindjes die we les geven op de primary school kennen onze naam en dat na 3 keer elkaar gezien te hebben
De terugweg met de daladala gister vanuit iringa was hels. En we zijn nu best wat gewend, maar dit was niet grappig meer. We hadden erg het gevoel dat het een ritje wazungu (blanken) pesten was en er zat een verslaafde man in die erg vervelend deed. Tegenover deze negatieve ervaring staan gelukkig veel meer positieve ervaringen en herinneringen. M'n frustratie heb ik dan ook in de daladala achter gelaten (sas je bent nu vast trots op me haha, zen).
De afgelopen weken hebben we weer veel dingen meegemaakt en gedaan. Waaronder de dingen die ik eerder al een keertje aan jullie heb verteld. Maar ook nieuwe dingen!
Zo zijn we begonnen met lesgeven op de primaryschool. We geven daar engelse les aan kindjes van 7 jaar. Op dinsdag 40 minuten (is hier een lesuur) en op vrijdag 80. Op dinsdag begonnen we met groeten en voorstellen, vooral ook om te kijken hoe hun niveau was. ZE vonden het best wel lastig en ze hebben geen schriftjes dus aantekeningen maken is er niet bij. Daarna hebben we het alphabet gedaan en dat ging heel goed. Ook waren we getuige van de 'punishment' de docent staat voor een rijtje met kinderen en zij worden na elkaar met een soort zweep-achtige stok op hun handjes geslagen. Aan hun gezichten en ontwijkpogingen te zien deed het erg pijn. Tijdens de les kwam er ook een kindje binnenlopen waarbij ik moeite moest doen om m'n mond niet Open te laten vallen. Het arme mannetje had een heel opgezwollen oog en was bond en blauw aan een kant van z'n gezicht. Dit was niet van een valpartij.. We weten het natuurlijk niet zeker maar denken dat hij thuis wordt geslagen. Een veilig thuis is voor mij zo zelfsprekend als een zon die elke dag op komt. Hier is dat absoluut niet zo. Het liefst zou ik ouders willen voorlichten over straffen en dat het niet op deze manier hoeft..maar ze zien me al aankomen de mzungu..
De les op vrijdag ging iets minder soepel omdat 80 minuten echt te lang voor ze is. We hebben heel erg ons best gedaan om ze rustig te krijgen, maar uiteindelijk hebben wij ook punishment uitgedeeld. Hoewel ik denk dat ze er hier niet echt van onder de indruk zijn om met hun neus naar de muur te staan haha. Typisch was ook wel dat ze bij de letter d na het woord dog met detention kwamen.. Pole Sana (arme ziel).
De afgelopen week zijn we ook begonnen met ons onderzoek voor de UvA. We testen docenten op de high school om zo te kijken of er cultuurverschillen zijn in het uiten van emoties. Ondanks dat het niveau Engels op de high school hoger is dan gemiddeld blijkt het toch lastiger dan gedacht. In plaats van 20 a 30 minuten per persoon doen we er per deelnemer minimaal een uur over!! Hoe we die 40 deelnemers bij elkaar gaan krijgen is nog een beetje een raadsel. Er is op scholen vaak geen elektriciteit dus de camera kan maar twee proefpersonen opnemen en dan is het klaar. Een retourtje high school is bijna een uur lopen, dus reken maar uit.. TIA!
Vorig weekend zijn we op safari geweest met nog een andere vrijwilliger uit Nederland. We vertrokken vroeg in de ochtend en het was nog pikkedonker. Na ongeveer 10 minuten reden we een hond dood. Gelukkig zat ik achterin en zag ik het niet zo goed, Eline daarentegen had een 'betere' plek en kom alles zien. Goed begin van de reis! Eenmaal in het park (het park is niet omheind) stonden er drie mannen met een lekke band langs de weg. Behulpzaam als de tanzanianen hier zijn stapte onze chauffeur uit om te helpen. Kon ik mooi even gebruik maken van de toiletbushes! Ik kreeg nog wel het advies mee om op te passen voor de slangen..niet heel ontspannen plassen kan ik je vertellen! Een half uurtje later konden we weer verder gelukkig, tot dat we niet heel veel later zelf een lekke band hadden! Gelukkig reden de mannen achter ons dus nu was het hun tijd om ons te helpen. Omdat ons reservewiel ook lek was kropen we bij de anderen in de auto die ons verder brachten naar de lodge. Ineens was die behulpzaamheid wel heel fijn en ook het daladala gevoel inclusief afrikaanse zweetlucht ontbrak niet. Na de entree werden we gelijk al begroet door olifanten, giraffes en impala's en de game drive was nog niet eens begonnen! We hebben de eerste dag een onwijs mooie en spannende game drive gehad, waarbij we zelfs leeuwen hebben gezien. Best bijzonder want die kom je niet zo vaak tegen in het regenseizoen. Het gras is Dan namelijk heel hoog waardoor ze lastig te zien zijn. Ik spotte de eerste leeuw, maar de chauffeur dacht dat het een olifant was. Eenmaal dichterbij hoorde we het harde gebrul van de leeuw al, zijn m'n lenzen toch beter dan gedacht! We reden er dicht naartoe en zagen dat hij net had gevochten want hij had een wond op z'n hoofd. Hij brulde om z'n roedel bij elkaar te krijgen. Onwijs gaaf om te zien maar ook heel spannend. De adrenaline gierde door m'n lijf! Het blijven wilde beesten en toen hij op de auto af kwam lopen (soort grote golfcar) suggereerde ik dat het misschien tijd was om te gaan. De chauffeur zei dat hij ons niet zou aanvallen dus dat we konden blijven. Maar eerder zag hij een leeuw aan voor een olifant dus ik was er niet van overtuigd. Na een paar keer diep ademhalen was ik rustig en kon het genieten beginnen! Die dag hebben we nog een hele groep leeuwen gezien incl welpjes . Als ze spelen zijn het echt net huiskatten. Onze lodge bevond zich aan de ruaha rivier. Het deel van de rivier wordt ook wel de hippopool genoemd, vanwege de vele nijlpaarden die er verblijven. Het stukje gras naast onze lodge heet de hippohighway omdat het in de zomer echt een komen en gaan is van nijlpaarden. Zodoende mag je na zonsondergang ook niet meer zelf de lodge uit. De masai haalt je bij de lodge op en brengt je naar het diner. Hij controleert met een grote zaklamp ee omgeving en heeft een speer voor als het fout gaat (een speer.. You're kidding right?). Gelukkig hebben we alleen nijlpaarden in de rivier gezien en op het moment dat de lodge bezoek had van een nijlpaard zaten we in de ontbijt zaal. Het was een onwijs gaaf weekend! Een ervaring die ik en mijn camera niet snel zullen vergeten, m'n kaartje van 16gb is namelijk bijna vol!
Vandaag (zondag) zijn we begonnen met de voorbereidingen van de dutchday die we volgende week in ons laatste weekend willen houden. Een soort Koninginnedag voor de meiden uit het iop huis (en stiekem natuurlijk ook een beetje voor onszelf want we missen jullie best hoor ;)).
Ik heb weer veel zin in komende week, ik hoop jullie ook! Volgens mij hebben jullie niks te klagen met dat heerlijke zonnetje!
Geniet er van!
Dikke kus El
-
30 Maart 2014 - 17:15
Lo:
Leuk verhaal weer, sis! T blijft wel echt jaloersmakend wat je allemaal meemaakt, op de punishments na dan! Bizar om te lezen, fijn dat wij anders gewend zijn..
Geniet ook komende week weer, let goed op jezelf! Liefs -
30 Maart 2014 - 17:44
Jeanet Esser:
Wat een belevenissen weer,Elvira. Spannend hoor zo'n safari, lijkt me toch zweten wanneer een leeuw op je auto af komt. Gelukkig kan je het allemaal vertellen en ben je een enorme ervaring rijker. Heftig hoor het lijfelijke straffen, dan zijn wij toch anders gewend. Geniet van alles en tot je volgende blog. Jeanet. -
30 Maart 2014 - 20:35
Joke:
Hoi pop. Cultuurverschillen waar je niet vrolijk van wordt! Fijn dat jullie kunnen laten zien dat het ook anders kan, maakt niet uit of ze onder de indruk zijn. Ze zullen het best onthouden en wie weet gebruiken ze het ooit voor hun eigen kinderen.
Goed dat je niet van te voren weet wat je allemaal ging beleven. Wie weet wat het je hier nog aan hebt. Elk beest valt in het niet bij de Tanzaniaanse, dus .....Len heeft niets meer te doen.
Hoop voor jullie dat het onderzoek ook met minder personen mag. Want op deze manier kun je er nog wel vier weken aan vastplakken.
Heel veel plezier met jullie voorbereidingen voor de Dutchday. Zal ik wat stroopwafels sturen ;)? Hele dikke kus en nog bedankt voor je cadeau. Dikke xxxxxxxx -
30 Maart 2014 - 21:29
Sascha:
Ik was al super trots op je, maar ja, nu helemaal.. zen en geniet! En de mindere dingen kan je op terug kijken als je terug bent en je dan realiseren hoe goed we t eigenlijk hebben( als we weer eens op de bank zitten te mopperen bijv:)) xxx -
31 Maart 2014 - 06:46
Cindy :
Wauw, wat een geweldige belevenissen! Echt een hele andere wereld..... Geniet van alle bijzondere momenten enne... blijf vooral bloggen :)) liefs van ons vieren -
31 Maart 2014 - 14:49
Opa:
Wat een wereld van verschil en daar zit jij in, bij ons in de tuin zitten echt poezen en bij jou zijn het ook echte andere poezen. Wat machtig hoe dit alles ontstaan is en dat je daar deel van uit mag maken om dat ook mee te mogen beheren met Elvira te zijn. Springkikker lieve groeten van Oma en Opa met een dikke knuffel xxx. -
02 April 2014 - 22:02
Ar:
Hoi Ovia en Eline(?). Weer genieten van je blog, het zijn voor jullie weer twee weken met heel veel indrukken. Sommige heel intens en indrukwekkend!
Met name genieten van de hele goede en hopen dat de mindere niet al te veel voor komen. Helaas is de tijd te kort om een pakket met Nederlandse producten naar jullie te zenden! Maar jullie weten daar met de voor handen zijnde middelen vast handen en voeten aan te geven. Kijk nog even waar je daar nu kunt en wilt doen. Sterkte met de acties voor de UvA , hoop voor je dat het tweede deel sneller gaat. Veel sterkte en plezier nog de komende dagen. We zijn trots op jullie! Groetjes en dikke kus! -
09 April 2014 - 14:51
Agaath:
Hallo Elvira en Eline.
Leuk om jullie belevenissen te lezen. Maar wat maken jullie veel mee zeg, je zou er een boek over kunnen schrijven. Sommige belevenissen zou ik niet mee willen maken, maar andere lijken me wel leuk. Ik wens jullie veel succes met het onderzoek en ik hoop dat jullie op tijd klaar zijn voor vertrek. We zullen aan je denken als we tweede paasdag uit gaan met je opa en oma.
Gr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
